Czy nie dałoby się człowieka naprawić? Gdyby był maszyną, jak teraz niektórzy mówią, wystarczyłoby przesunąć lekko dżwigienkę czy dokręcić małą śrubkę, a ludzie zaczęliby znajdować wielką przyjemność w traktowaniu się jak równi. Skąd się to bierze, zastanawia się Aszer. Mieszczanie czują się lepsi niż mieszkańcy wsi, a ci ze wsi traktują tych z miasta jak jakichś gorszych.Ĭzy to nie jest spoiwem ludzkiego świata? Czy po to są nam potrzebni inni ludzie, żeby nam dostarczać radości, żeśmy d nich lepsi? O dziwo, nawet ci - wydawałoby się - najgorsi w swoim poniżeniu znajdują przewrotną satysfakcję, że nie ma już gorszych od nich, a więc właśnie w tym są górą. Chłopi patrzą z wyższością na Żydów, Żydzi zaś z wyższością na chłopów. Ci, co mieszkają pod lasem, czują jakąś wyższość nad tymi, co mieszkają nad stawami, i odwrotnie. In The Books of Jacob, her masterpiece, 2018 Nobel Prize in Literature laureate Olga Tokarczuk writes the story of Frank through the perspectives of his contemporaries, capturing Enlightenment Europe on the cusp of precipitous change, searching for certainty and longing for transcendence. Ci ciemnoocy zaś patrzą z góry na jasnookich. Tokarczuk’s most ambitious novel the Swedish Academy called it her magnum opus has long been said to be The Books of Jacob, first published in Poland in 2014. Ci, co mają jasne oczy, myślą z wyższością o tych ciemnookich. Kto jest gorszy, kto lepszy, zależy od wielu przypadkowych cech. Nieważne, kim są, muszą mieć kogoś, kto byłby gorszy od nich. “ ludzie mają potężną potrzebę, żeby czuć się lepszymi od innych.
0 Comments
Leave a Reply. |